کارآفرینی (به زبان انگلیسی: Entrepreneurship) به فرایند خلق ارزش جدید (مادی یا معنوی) از طریق یک تلاش متعهدانه با در نظر گرفتن ریسکهای ناشی از آن اطلاق می‌شود.[۱] واژه کارآفرینی از کلمه فرانسوی “Entrepreneurs ” به معنای “متعهد شدن ” نشات گرفته‌است. کارآفرینی اولین بار مورد توجه اقتصاددانان قرار گرفت و تمامی مکاتب اقتصادی از قرن ۱۶ میلادی تاکنون به نحوی کارآفرینی را در نظریه‌های اقتصادی خویش تشریح نموده‌اند.[۲] ماهیت کارآفرینی، در طی سال های گوناگون دستخوش تغییرات بسیاری قرار گرفته و اندیشمندان متعددی به آن پرداخته اند[۳]. از دیالکتیک های مرتبط با فرصت های عینی و ذهنی به عنوان محور کارآفرینی گرفته تا ایده کسب و کار جدید که دیویدسون مطرح می نماید.
محتویات
۱ارتباط با نوآوری
۲جنسیت
۳جستارهای وابسته
۴منابع
۵پیوند به بیرون
ارتباط با نوآوری[ویرایش]
یوزف شومپیتر فرایند کارآفرینی را «تخریب خلاق» می‌نامد. به عبارت دیگر ویژگی تعیین‌کننده در کارآفرینی همانا انجام کارهای جدید یا ابداع روش‌های نوین در امور جاری است.[۲] ژورف شومپیتر که از او به عنوان پدر کارآفرینی یاد می‌کنند، واژه نوآوری را به کارآفرینی پیوند می‌دهد. به عبارت دیگر ویژگی تعیین‌کننده در کارآفرینی انجام کارهای جدید یا ابداع روش‌های نوین در امور جاری می‌داند. از نظر او نوآوری در هر یک از زمینه‌های ذیل کارآفرینی محسوب می‌شود.
ارائه کالای جدید
ارائه روش جدید در فرایند تولید
گشایش بازاری جدید
یافتن منابع جدید
ایجاد هر گونه تشکیلات جدید در صنعت[۴]
پیتر دراکر، پدر علم مدیریت، کارآفرین را کسی می‌داند که فعالیتی را با سرمایه اقتصادی خودش شروع می‌کند، ارزش‌ها را تغییر می‌دهد و در محیط اطراف خود تحول ایجاد می‌کند و به سمت بهتر شدن می‌برد.[۵]
صنعت فضای کار اشتراکی یک نمونه جدید از ارتباط نوآوری و کارآفرینی می باشد. تغییر شکل یک کسب و کار سنتی ( املاک و مستقلات ) با ارائه روش های جدید که به کشایش بازار جدیدی در عصر حاضر منجر شده است. فضاهای اشتراکی در ایران نیز مثل سایر کشورها تلاش می‌کند که بتواند سهم خود را ازین بازار جدید که ارتباط مستقیمی با تولید کارآفرینی و نوآوری دارد بیشتر کنند. زاویه ٬ تیوان ٬ کارخانه نوآوری و فضای کار اشتراکی رابینکس در اصفهان مثال هایی ازین مدل جدید کسب و کار در ایران هستند که توانسته اند به خوبی این ارتباط نوآورانه را گسترش دهند.